THE SECOND EPISTLE OF ST.PAUL TO TIMOTHY (2:15-26)
Do your best to present yourself to God as one approved by him, a worker who has no need to be ashamed, rightly explaining the word of truth. Avoid profane chatter, for it will lead people into more and more impiety, and their talk will spread like gangrene. Among them are Hymenaeus and Philetus, who have swerved from the truth by claiming that the resurrection has already taken place. They are upsetting the faith of some. But God's firm foundation stands, bearing this inscription: "The Lord knows those who are his," and, "Let everyone who calls on the name of the Lord turn away from wickedness."
In a large house there are utensils not only of gold and silver but also of wood and clay, some for special use, some for ordinary. All who cleanse themselves of the things I have mentioned will become special utensils, dedicated and useful to the owner of the house, ready for every good work. Shun youthful passions and pursue righteousness, faith, love, and peace, along with those who call on the Lord from a pure heart. Have nothing to do with stupid and senseless controversies; you know that they breed quarrels. And the Lord's servant must not be quarrelsome but kindly to everyone, an apt teacher, patient, correcting opponents with gentleness. God may perhaps grant that they will repent and come to know the truth, and that they may escape from the snare of the devil, having been held captive by him to do his will.
ՊՕՂՈՍ ԱՌԱՔԵԱԼԻ ԵՐԿՐՈՐԴ ՆԱՄԱԿԸ ՏԻՄՈԹԷՈՍԻՆ (2.15-26)
Ջանա՛ Աստուծոյ աչքին ընտիր ըլլալ, այնպիսի մշակ մը՝ որ իր գործերուն համար ամչնալիք բան մը չունի, որպէս մէկը՝ որ ուղիղ կերպով կ’ուսուցանէ Աստուծոյ ճշմարիտ պատգամը:
Հեռո՛ւ կեցիր հաւատքի ճշմարտութիւնները խեղաթիւրող պարապ վիճաբանութիւններէ, որոնք հետզհետէ մարդիկը Աստուծմէ հեռացնելու կը ծառայեն միայն: Այդպիսի խօսքերու ձգած թոյնը քաղցկեղի պէս կը կրծէ մարդս: Այդպիսի խեղաթիւրող վիճասէրներ էին Հիմենէոս եւ Ֆիլետոս, որոնք ճշմարտութենէն շեղեցան եւ շատերու հաւատքը քանդեցին, ըսելով՝ թէ մեռելներու յարութիւնը արդէն տեղի ունեցած է: Բայց Աստուծոյ դրած հաստատուն հիմը կանգուն կը մնայ: Անոր վրայ գրուած է. «Տէրը կը ճանչնայ անոնք՝ որոնք իրն են», եւ «Ով որ Տիրոջ անունը կը կրէ՝ թող հեռու մնայ անիրաւ գործերէ»:
Մեծ տունի մը մէջ միայն ոսկիէ եւ արծաթէ անօթներ չեն ըլլար, այլ նաեւ փայտէ ու կաւէ անօթներ: Յստակ է՝ թէ առաջինները թանկագին են, իսկ միւսները՝ անարժէք: Արդ, ով որ ինքզինք մաքրէ նման մեղքերէ, Տիրոջ համար թանկագին անօթ մը կը դառնայ, մաքուր եւ պատրաստ՝ ամէն տեսակի բարի ծառայութիւն մատուցանելու:
Երիտասարդական ցանկութիւններէն փախի՛ր, եւ արդարութեան, հաւատքի, սիրոյ, խաղաղութեան ու սրբու-թեան հետամուտ եղիր, անոնց պէս՝ որոնք մաքուր սրտով կ’աղօթեն Աստուծոյ: Յիմար եւ անօգուտ վէճերէ հրաժարէ՛, գիտնալով որ անոնցմէ կռիւներ կը ծագին: Աստուծոյ ծառան պէտք չէ կռուի, այլ պէտք է հեզ ըլլայ բոլորին հանդէպ, կարող ըլլայ Աւետարանը սորվեցնելու, ներողամիտ ըլլայ, որպէսզի քաղցրութեամբ խրատէ հակառակողները, որովհետեւ Աստուած միշտ ալ առիթ կու տայ որ անոնք դառնան իրենց սխալէն եւ ճշմարտութիւնը ճանչնան, եւ զգաստանալով՝ դուրս գան Սատանային որոգայթներէն, որոնց մէջ բռնուած՝ անոր կամքը կը կատարեն:
THE GOSPEL OF JESUS CHRIST ACCORDING TO JOHN (6.15-21)
When Jesus realized that they were about to come and take him by force to make him king, he withdrew again to the mountain by himself.
When evening came, his disciples went down to the sea, got into a boat, and started across the sea to Capernaum. It was now dark, and Jesus had not yet come to them. The sea became rough because a strong wind was blowing. When they had rowed about three or four miles, they saw Jesus walking on the sea and coming near the boat, and they were terrified. But he said to them, "It is I; do not be afraid." Then they wanted to take him into the boat, and immediately the boat reached the land toward which they were going.
ՅԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԱՒԵՏԱՐԱՆԸ ԸՍՏ ՅՈՎՀԱՆՆԷՍԻ (6.15-21)
Յիսուս երբ գիտցաւ թէ պիտի գան զինք բռնութեամբ թագաւոր ընելու, դարձեալ լեռը ելաւ, առանձինն:
Երեկոյեան, Յիսուսի աշակերտները լիճին եզերքը իջան եւ նաւակ մտնելով՝ սկսան երթալ լիճին դիմացի կողմը, դէպի Կափառնաում: Երբ մթնցաւ, տակաւին Յիսուս իրենց չէր եկած: Լիճը զօրաւոր հովէն կ’ալեկոծէր:
Աշակերտները հազիւ հինգ կամ վեց քիլոմեթր նաւարկած էին, երբ տեսան Յիսուսը, որ լիճին վրայէն քալելով կը մօտենար նաւակին: Բոլորը սարսափեցան: Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Ես եմ, մի՛ վախնաք:
Անոնք կ’ուզէին զինք նաւակին մէջ առնել, բայց արդէն նաւակը հասաւ այն տեղը, ուր կ’երթային: