A READING FROM THE EPISTLE OF ST. PAUL TO THE ROMANS (9.30-10.4)
What then shall we say? That the Gentiles, who did not pursue righteousness, have obtained it, a righteousness that is by faith; but Israel, who pursued a law of righteousness, has not attained it. Why not? Because they pursued it not by faith but as if it were by works. They stumbled over the "stumbling stone."As it is written:
"See, I lay in Zion a stone that causes men to stumble
and a rock that makes them fall,
and the one who trusts in him will never be put to shame."
Brothers, my heart's desire and prayer to God for the Israelites is that they may be saved. For I can testify about them that they are zealous for God, but their zeal is not based on knowledge. Since they did not know the righteousness that comes from God and sought to establish their own, they did not submit to God's righteousness. Christ is the end of the law so that there may be righteousness for everyone who believes.
ՊՕՂՈՍ ԱՌԱՔԵԱԼԻ ՆԱՄԱԿԸ ՀՌՈՄԱՅԵՑԻՆԵՐՈՒՆ (9.30-10.4)
Ուրեմն ի՞նչ կ’եզրակացնենք: Հեթանոսները, որոնք Աստուծոյ արդարութեան չէին հետեւեր՝ արդարացան, որովհետեւ Քրիստոսի հաւատացին. մինչդեռ Իսրայէլի ժողովուրդը չարդարացաւ Մովսէսի Օրէնքին միջոցաւ, որ տրուած էր՝ մարդիկը արդարացնելու համար: Ինչո՞ւ: Որովհետեւ չհաւատաց Քրիստոսի, եւ կը կարծէր թէ Օրէնքին գործադրութեամբը պիտի արդարանայ: Ատիկա իսկ պատճառ եղաւ որ գլորին «գայթակղութեան առիթ հանդիսացող քար»ին վրայ, այսինքն՝ Քրիստոսի, որուն համար մարգարէութեան մէջ գրուած է.-
«Ահա ես Սիոնի մէջ կը դնեմ քար մը՝
որ գլորումի առիթ պիտի ըլլայ, ժայռ մը՝
որ գայթակղութեան առիթ պիտի հանդիսանայ:
Բայց անոր հաւատացողը յուսախաբ պիտի չըլլայ»:
Եղբայրնե՛ր, սրտանց կը մաղթեմ եւ կ’աղօթեմ որ Աստուած փրկէ Իսրայէլացիները, որովհետեւ կրնամ իրենց մասին վկայել, թէ Աստուծոյ հանդէպ նախանձախնդիր են. միայն թէ այս նախանձախնդրութիւնը հիմնուած չէ Աստուծոյ ճշմարիտ ծանօթութեան վրայ: Անոնք չհասկցան, թէ Աստուած ի՛նչ ձեւով կ’ուզէր արդարացնել մարդիկը: Արդարանալու իրենց հասկցած ձեւին կառչեցան եւ ուստի չընդունեցին Աստուծոյ արդարութեան ուղին: Մինչդեռ Քրիստոսով Օրէնքը իր վախճանին հասած է եւ միայն Քրիստոսի հաւատացողը կ’արդարանայ:
THE GOSPEL OF JESUS CHRIST ACCORDING TO MATTHEW (13.24-30)
Jesus told them another parable: "The kingdom of heaven is like a man who sowed good seed in his field. But while everyone was sleeping, his enemy came and sowed weeds among the wheat, and went away. When the wheat sprouted and formed heads, then the weeds also appeared.
"The owner's servants came to him and said, 'Sir, didn't you sow good seed in your field? Where then did the weeds come from?'
" 'An enemy did this,' he replied.
"The servants asked him, 'Do you want us to go and pull them up?'
" 'No,' he answered, 'because while you are pulling the weeds, you may root up the wheat with them. Let both grow together until the harvest. At that time I will tell the harvesters: First collect the weeds and tie them in bundles to be burned; then gather the wheat and bring it into my barn.' "
ՅԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԱՒԵՏԱՐԱՆԸ ԸՍՏ ՄԱՏԹԷՈՍԻ (13.24-30)
Յիսուս ուրիշ առակ մըն ալ խօսեցաւ անոնց ու ըսաւ.
– Մարդ մը լաւ սերմեր ցանեց իր արտին մէջ: Գիշեր մը, երբ ամէն մարդ քնացած էր, անոր թշնամին եկաւ եւ որոմ ցանեց ցորենին մէջ ու գնաց: Երբ սերմերը աճեցան եւ սկսան հասկ կազմել, այն ատեն որոմն ալ երեւցաւ: Տանտիրոջ ծառաները եկան եւ ըսին անոր. «Տէ՛ր, դուն միայն լաւ սերմեր չցանեցի՞ր արտիդ մէջ. ուրկէ՞ հապա եկաւ որոմը»: Անիկա պատասխանեց. «Ասիկա թշնամի մարդու գործ է»: Ծառաները ըսին. «Կ’ուզե՞ս որ երթանք եւ որոմը քաղենք»: «Ո՛չ,- պատասխանեց տէրը,- որպէսզի չըլլայ թէ որոմը քաղած ատեն ցորենն ալ միասին արմատախիլ ընէք: Ձգեցէք որ երկուքն ալ միասին աճին մինչեւ հունձքի ժամանակը. այն ատեն հնձուորներուն կ’ըսեմ.- Նախ որոմը քաղեցէք, խուրձեր կազմեցէք այրելու համար, եւ ապա քաղեցէք ցորենը եւ ամբարեցէք շտեմարաններուս մէջ»:
Ահաւասիկ ճիշդ ասոր կը նմանի երկինքի արքայութիւնը: